Sztuka inspirowana Zentangle

Po całomiesięcznym wyzwaniu Inktober nabrałam jeszcze większej ochoty do pracy. Wygląda na to, że te codzienne rysowanie mobilizuje. 

Ostatnio więcej zajmuję się kolażami i na tym chciałam się bardziej skupić, ale jak to czasem bywa, pojawiło się coś innego. "Tinta dla plastyków", która podczas wyzwania Inktober promowała i nawet nagradzała uczestników, postanowiła organizować kolejne akcje tego typu. Aktualne związane jest z promocją materiałów plastycznych Pablo. W wyzwaniu trzeba było wykonać pracę w stylu mistrza kubizmu, którego nazwiska chyba nie muszę podawać.


Z tym kierunkiem w sztuce nie mam wiele wspólnego, ale skoro wyzwanie, to warto było spróbować.

Nie trzymając się rygorystycznie zasad kubizmu, w końcu to sztuka, postanowiłam połączyć w swojej pracy, wszystko to, co lubię. Może nie całkiem wszystko, czekoladę też lubię, a nie posmarowałam nią rysunku. No dobrze, przyznaję się... jadłam podczas rysowania. Połączyłam kota, herbatę i Zentanlge, czyli nieco utrudni…

O tym, że Zentangle jest dla każdego pisałam już wielokrotnie, do znudzenia. A jednak pociągnę temat dalej, chcąc udowodnić niedowiarkom, że jest to możliwe. Bo jest! 



Najchętniej zrobiłabym mały eksperyment, angażując kogoś, kto twierdzi, że rysować nie potrafi. Problem w tym, że trzeba by najpierw taką osobę przekonać do podjęcia wyzwania, a to już nie jest takie proste. Może więc sama/sam zechcesz spróbować, we własnym zaciszu, nie obawiając się nieudolnej próby i wystawienia jej na widok publiczny? Jeśli tak, tu znajdziesz pierwszą lekcję, najprostszą z możliwych.
Odrobina teorii Kiedy rysuję Zentangle, często zdarza mi się, że moja lewa półkula mózgu zaczyna intensywnie myśleć - tu lepiej pasuje inny wzór... za dużo czerni... w tym miejscu lepiej wyglądałyby koła... Kiedy nachodzą mnie takie myśli, robię sobie małą przerwę, biorę kilka głębokich wdechów, przymykam oczy (przy okazji daję im odpocząć), cieszę się chwilą. Do swojej lewej półkuli mówię - przestań się wymądrzać, teraz …